Bir/az/âb Şiiri - Rizvan Yıldızhan

Kalbi kötürüm olanları götürün
Zemheriye varan tünellere götürün
Zamanı işgal eden bu türün
Mevsimi yok
Yazı uğurlayıp güzü ağırlayan hüzün
Sağırdır sevincin kuşlarına
Vurgundur akşamın kaşlarına
Nakkaşlara gün doğar güzün.

Zamanı ince ince dilimleyip
Akreple yelkovan gibi
Hiç olmazsa günde iki öğün
Oturmak sofrasına baş başa,
Oturmak sofrasına on ikinin
Ve ölümüne yaşamak
Yutkunurken serapları görünce
Çölde bir/az/âb biraz susamak
Kuruyan gönüllere
Oluklarda su nerde
Ben tenhalarda ceylan beklerken
İnsan gözü düştü özüme
Suretlerden bun/aldım.

Ve söz adasında yalnız kaldım,
Adam benim adamdır artık;
Hayret mevsiminin çocukları
Ve ıssız yürek…
Felek felaket;
Manevralar yaptım amma
Mecramı bulamadım mavera macerasında
Geceler eşkıya olup yolumu kesti
Bir son nefesti bu
Bir kırık testi
Cenazemi buldum da,
Cezamın gecesinde eczamı bulamadım.

1 Ocak 2009/Adana