Bir ayrılık vakti daha Şiiri - İsmail Amedi

BİR AYRILIK VAKTİ DAHA

En malum günlerden biriydi yine
Çakılıp kaldım en meçhul duygularla
Firak ayrılık ve hasretlerin
Kavurucu eşsiz ve o acımasız çölünde
Ellerin ve ağıtların
Akan damla, damla gözyaşların
Ok ve mızrak gibi saplanan bakışların
Sen arkasında camın ben önünde

Boğazımda sayısı meçhul hıçkırıklar
Boğazına gemi oturmuş İstanbul gibi
Seni yollara verirken
Haremde otobüsün önünde
Göz göze gelmekten ilk sakınışım
Bu ilk kışımdı yazın içinde
Güneşin düştüğü kar gibi bakışlarım
Eriyordu bakışlarının önünde

Ey şefkate susamış kırlangıç yavrusu
Firak derler adına bu korkunç bir pusu
Çekilir bu duygu anlatılmaz oğul
Elalemin önünde
Tekerlekle yuvarlanan gözlerim
Vuslata değin firaklara emanetsin
Sakın ha diz çöküp ağlama
Acımasız ayrılığın önünde

İçime aktı gözyaşlarım
Adımlarım çaresizliğe
İsyanlarım sessizliğe
Kendini bilmezlerin önünde
Doğruymuş gibi yürümek
Meçhul ve uçurum yönünde
Beklemek ve ona sabır demek
Ateşin alevlerini seyrederken gözünde