Bir Ayrılık Sonatı Şiiri - Necdet Arslan

Sevdamızdan arta kalan ne varsa sende kalsın
Gurur bu, belli olmaz
Bir bakarsın ayrılıkların sonatı
Alır aklını başından
Beni anlıyor musun?

Sahiplenme istersen geçmişimizi
Adımın ilk hecesini unutmazsan yeter
Gülüşümü gösterme başkalarına
Yeter ki sakla onu yüreğinin zulasında
Güneşlerde yanmasın, karanlıklarda kararmasın
Seslerimi duyuyor musun?

Sen benim en güvendiğim limanımdın
En ıssız gecelerimde senden özge
Kimselere sığınamazdım
Kimselere atamazdım demirlerimi.
Alır başımı çeker gider miyim?
Kendimdeki ben’i terk eder miyim, bilmiyorum
İşte öylesine çıkmazlardan sesleniyorum sana
Yerimde miyim?
Aç mıyım, susuz muyum?
Yaşıyor muyum?
Var mıyım, yok muyum?
Kimim ben, nereliyim, ne’yim?
Varlığımı hissediyor musun?

Yitirilen en değerli şeylerin yangısından
Daha beterdir
Bir karanlığın içinde kaybolmanın sancısı
Arada sırada aynı adreste bekle beni
Unutma Tatlıcığını
Unutursan bir köz düşer de yüreğine
Aslı gibi yanar da kavrulur musun?

Tanımadığımız bir büyük kenti
Bir başına gezmek gibidir yalnızlık
Yanında yoksam eğer
Çöllerde yorgun kalmış bir bedevi gibi
Kum fırtınalarının içinde izini kaybeder de
Oradan oraya savurur musun?

Oysa serseri kurşunlardan beteriz şimdi
Görmeyiz, duymayız, dokunmayız, anlayamayız
Orada nelerimiz kalmadı ki?
Anımsıyor musun
Çam ağacının dibindeki ayak izlerimizi
Ve sonrasındaki evcilik oyunlarımızı?
Bir akşamüstünün yağmurlarında üşümüştük
Utangaç ve ürkekçe neler neler bölüşmüştük
Önce el ele tutuşmuş
Ve sonrasında
Mahcubiyetlerimizi çürütmüştük

An gelir, dizginlenemez olur da duygular
İki kor, yana yakıla korkusuzca buluşur ya
İşte öylesine, deliler gibi
Volkanlarca kaynamıştık
Akan zamanı hissediyor musun?

Sevdamızdan arta kalan ne varsa sende kalsın
Gurur bu, belli olmaz
Bir bakarsın ayrılık sonatlarının tınısı
Alır aklını başından
İlk tedirginlik, ilk ikiye bölünen an, ilk alışveriş
Yaralanırız, düşeriz aciller koğuşundan içeri
Yön bulur da kartallarca gideriz
Sen de benim gibi yorulur musun?

İçine girdiğimiz kavşaklarda tükenirken zaman
Tünellere çıkıyor tüm yolların sonu
Bunu ilk kez mi yaşıyorsun?
En son orada, o gözler
Tepeden bakakalırken sana
Son kez tuttuğun o eli bırakıp
Ardına bakmadan kaybolur musun?
Çaresiz, dilim damağıma yapışıyor
Tükenen bir günün sonunda kuruyor göz pınarlarım
Ruhsuz musun, acımıyor musun?

Ben de senden farklı değilim işte
Tek başınayım yine bir kış akşamında
Oysa sana getirdiğim ne çok sözüm vardı
Derler ya
Beklemek ahlaksız kılarmış adamı
Öyleyim işte.
Sana hiç yalan söyledim mi ben?
Hiç mi güvenin kalmadı, inanmıyor musun?

Sevdamızdan yana ne varsa sende kalsın
Az sonra alır onları da
Çok uzaklardaki yıldızımıza götürürsün
Bu sana, yarım kalmış bir sevgi için
Son kez ‘’ Merhaba Deli Sevincim! ’ ’deyişimdi
Duyuyor musun?