Bir Ayrılık Şarkısıdır Karacadağ

rayihası karanfil sevgilim
gün, bu topraklarda seher yelidir
destursuz gelir gecelerim
zamansız geçer sabahlar
çöl kıskacında savrulur umut
dağıtır küllerini dört bir yana
dağıtır
okkalı küfürlerini savurarak
hırçın fırat, can havline düşmüş bak!
duvaklı gelin suretinde ç/alımlı dicle
nicedir, matem evinde
ağlar, ol kara yazgısına yüzyıllar boyu
ve sunar, kıyamet artığı gözyaşlarını
yıllanmış ağıtlarına yâren eyleyip usul
sonsuzluğun yüce rabb’ına, arz-ı endam…

kalbim,
aşkın sefertasında kan kızılı şarapnel!

serfirâz açar yediverenler güldeste
hevsel bahçeleri’nde firuzeler dargın
ve sızar gül tenine altın sarısı huzmesi
kızıl fistanlı güneşin rahmetinden sıyrılıp
ıslanır lâl goncalar işveli yağmurlarda
kadim burçlar, kıyama durur dağ dağ
rüzgâr gülüdür sanki, çırpınır alazlı yüreğim
çırpınır
anaforlar ortasında lisan-ı allah diye!
idamlık bir mahkumun son adımlarında, ağır
ve göğsünde, nişanını taşıyıp kardeş habil’in…

gecem,
zift karası kuytularda, unutulmuş son mevsim!

açar, ters laleler, halay başında selvi
çiçekler safran kokar zozanlar ülkesi’nde
ve kenger toplayan a/sabi çocukların
oğlak seslerine karışırken şen ıslıkları
ıssız ve uzak mezralarda çakırkeyif
inler, hasta yatağında gözleri nemli
cenk yorgunu yaşlı bir kadın
tövbesi hep dudağında gizil
zılgıtlar çekilir başucunda, gül hatırına
vurulmuş körpe fidanların ardın sıra
yorgun omuzlar üstü salınırken tabutlar
hutbelerde lanet vaaz’ıdır nice despotlar
ve bir isyan türküsü, namluda mermi
her ses, ölüm çığlığıdır kulağımızda
her yürek
intikam çarkında bilenmiş, kıl ince bıçak…

ruhum,
anne perçeminde can çekişen, ölümsüz şefkat!

sevdamız tufandır looo, sol yanımızda sancısı
yarılmış topraktan fışkıran diri tohumlar gibi
gümüş kanatlı bulutlardan bize yadigâr
katre lezzetinde, emsalsiz aşk’lar gibi
ve hicran
uslu bir çocuktur yastığımızda geceden
ıslanmış burçakların, buğulu şafağından
s/açılmış hüzünleri gözlerime taşırken
yağmur ol baharıma, uslandır beni, hadi gel
kardelenler küsünce, karlar erirmiş!
seni anımsatır baktığım her ne varsa
dillenmiş mesellerde kırk yamalı bohçalar
alnımda taşıdığım o/nurumsun
sevgili yurdum eyyy…

yüzüm,
efsunlu sıtmasında kıvranan, zemheri çığlık!

göleğinde yüzdüğüm, çaylarda geçti ergenliğim
gösterişli yakamozlar salınırdı esmer koynunda
şahdamarı kalbinden, ay parçası gecelerin
içremde o titrek sesinin yankısı var hâlâ
solgun bir resim gibi sararmış duvarlarda
gülen ağlarmış, doğan ölürmüş, elzemdir
tuz basılır yaralanmış göğsümüze beş vakit!
ve saçlarıma kırağılar düşüren şu dermansız sıla
nice koç yiğitleri alıp deviren keder var iken
sus diyorsun bana, lâl eyle kendini
bilmez misin, ey can!
bir uçurum kıyısında, çığırdığım şu ezgiler
asırlık kilidini açsın diyedir
mimlenmiş dilimin…

adım,
ayrılık şarkısıdır, s/aklımda karacadağ!

2012/