Bir ayrılık şarkısıydı,
Dudağında yarım kalan,
Rüzgârların ıslık çaldığı,
Ve senin geride bıraktığın.
Bilirsin, ne sen kaldın bu şehirde
Ne de ben ayrıldım bu şehirden.
Beni senden, seni benden böyle birden
Hangi eldi, insafsızca koparıveren?
Gittiğin gün bozuldu büyüsü
Ve insanları, bu ışıklı şehrin.
Artık yorgun kaldırımlar.
Ben yorgunum, gölgem yorgun.
Ay gizler oldu yüzünü benden.
Yıldızlar küser oldu bu şehirden.
Kurşun sıksan, belki geçmez geceden.
Ay benden, yıldızlar şehirden, kurşun geceden…
İrkilerek uyanırken ben her sabah
Dinle! Bak! Yine ıslık çalıyor rüzgâr ahh.
Rivayet sanılır belki aramızda yaşanan.
İnsan bilmez nerde, ne zaman…
Sonbahara erken girer her an.
10.03.2005
Erzurum
Kayıt Tarihi : 28.6.2013 14:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!