Yol tutmuştu yüreğini adamın
Ayrılık sevimsiz bir örge idi
Yazılmayı bekleyen o mektupta
Karar vermek ne zor
Ve ne kolaydı kanmak bilmediklerine
Eli kalemde
Kalem düşmandı sanki eline
Bir yanı ağlamaklı
Kendini anlatamayışına
Öbür yanındaydı
Kuşatılmışlığına duyduğu öfke
Ve küfredilesi kalabalık yalnızlığı
Oysa bir kadın ağlıyordu kuytuda
Bilmediklerine kızgın
Anlayamadıklarında haklı,
Bildik kuşatmanın komutanı.
O komutan ki;
Yengisiyle sevinemeyeceğini saklıyordu
Ay parlıyordu gözlerinde kadının
Bir bulutun koynunda
Ay da ağlıyordu.
24/12/2004
Erdem Nur CengizKayıt Tarihi : 25.12.2004 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biz de birer figüranıyız bu lanet olası senaryonun... Arada bir rolümüz değişiyor ya da aynı anda bir kaç rolü birden götürmeye çalışıyoruz...
Duyarlı yüreğiniz, burktu yüreğimi.
İki insan tanırım ikisi de çok kültürlü,
Bir araya gelseler hemen çözecekler,
Ceviz kabuğu ne ki, fındığınki kadar eder.
Dilekçe, nafaka, mahkeme, avukat,
Şimdi ikisine de zehir oldu bu hayat...
Bu şiiriniz çok güzel. Tebrik ederim. Şiiri okuyunca o olay geldi aklıma da...
Bir bulutun koynunda
Ay da ağlıyordu.
Tebrik Ederim...
Bir bulutun koynunda
Ay da ağlıyordu.
iki kisi agliyor siirde..caresizlik boyunlarinda..anlatamamak,anlasilamamak ne kötü..yüregine saglik..sevgiler
TÜM YORUMLAR (5)