Bir Ayrılık Hikayesi Şiiri - Taha Türkmen

gece karanlığa meydan okuyan yıldızlarda korkak
birikir saçlarına rüzgarın kokusu
heyhat
serde sabah aydınlığı saklarken kederinden
kadere doğru gidiyorsun
yollar uzak
kıvılcımında ateş var sevdanın
gözlerin dolu olur derken
birden biter orkestralar
ben kayıp makamında bir şarkı
şarkıda nakaratları gizlerken
sen gidiyorsun uzaklara
içinde ruhu var ayrılığın
gözlerin dağlara bakınca

yollara doğru gidesin gelir
kan kokusunda acı
ve bir o kadar çıplak bedeninde hülyalar savrulur
savrulur da
biri bulmaz seni
artık bütün mahkemelerde sanık olmuş düşler
bütün sorgularda deli
divane bir iklimdir aşkın son günleri
sen giderken
ben dönüyordum o yollardan sevgili ...

şimdi yokluk tadında bir dem
ve vururken yüzüne güllerin kokusunu hasret
ne giden anladı tarihten
ne gelen anladı gelecekten
ümidinin başı sağ olmuş serde
serde bir cenazesi ayrılığın
ve bütün şiirlerin üstüne yemin ederken
birden bitiyor gece
ben karanlıkta
sen uzakların yakın makamında berbat
kederin kadere çarptığı zaman
ne ellerinde hayatın ateşi
ne gurbet telaşı alnının ortasında
bitiyor birden bütün şarkılar
nakaratları savrulurken arşın buyruğuna

zamandan ve mekandan münezzeh olan
ve var eden yokluk hatrına
biliyorsun gece keyfini kaçırmaz karanlığın yanında
yıldızlar saygı duyarken ayrılığa
ben müebbet acılarda tanık
bütün bir hayatın parçalanmış öykülerinde
giderim
ardımda bahar
baharda gözlerinin yeşiline meydan okurken yapraklar
elbette küsmez ayrılık hasrete
giderim
can evinde kan keyfiyle ...