BEN.. Diye başlıyordu trajik bir hikaye..
Okumaktan korkuturcasına.. Vurgularında bir ton yükselmesi
Sesli harflerle haykırıyordu kulaklarıma..
Başlangıçta bir 'BEN' diyordu, ardından nokta ve ünlem.
Görünen o ki Edebi bir yaklaşımdı bu.
'BEN' diyebilecek kadar cüretkar nihayeten.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta