Bir Ayrılık Gecesinde Şiiri - Metin Bahri

Bir yığın ayrılıklar mevsimi.
Yalnızlığın sırtından dökülen ağıtlar,
Sadece dinleyip sökülmekle yetiniyoruz.

Gece çöktü...
Aklımdan dökülen her kelime, kalemlere sığınıyor.
Ellerimle çetin bir savaştayım,
Yazmak, tüketmek istemiyorum.
Karanlığın böğrüne sokulan hançer olsa da,
Aynı şekilde kanamaya devam eder.
Ve biz sadece hafif bir esintiden anlarız acısını.
Bizler!
Aşkı en derinlerde arayanlar,
Sadakati, vefayı namus bilenler,
Ve asla sevginin gerçek tadına varamayacaklar.
Bir tren ayrıldı istasyondan.
İçindeki yolcuları sorgulamadan,
Geride bıraktıklarını umursamadan.
Fazla bir düzen aramam dizelerde,
Sadece anlamak istersem okurum,
Ve sadece anlarsam severim.
Bu dizeleri ne anlayın ne de sevin!