Bir Ayrılık Bir Yoksulluk

Bir ayrılık çektiğim, bir yoksulluk yüzünden.
İkisi de bir olup, vurdu beni özümden.
Gece gündüz durmadan, akar yaşlar gözümden.
Ağlıyorum durmadan her gün kendi kendime.
Ben her şeye boş verdim, yanıyorum derdime.

Dertlerim harmanlanıp, yığıldılar boyumca.
Korkarım bitmeyecek bu dert ömrüm boyunca.
Dertlerimden kurtulup, gülemedim doyunca.
Ağlıyorum durmadan her gün kendi kendime.
Ben her şeye boş verdim, yanıyorum derdime.

“Dertleri zevk edindim, bende neş’e ne arar? ”
Güldüğümü sanırlar, dertleri olmayanlar.
Gariplerin derdini, yine garipler anlar.
Ağlıyorum durmadan her gün kendi kendime.
Ben her şeye boş verdim, yanıyorum derdime.

Şu kısacık ömrümde, bir gün bile gülmedim.
Eller erdi murada ben murada ermedim.
Halime şükrederim. Hiç şikâyet etmedim.
Ağlıyorum durmadan her gün kendi kendime.
Ben her şeye boş verdim, yanıyorum derdime.

Derdimi söylemedim, çünkü değildir dilden.
Benimki gerçek sevgi, “Kerem gibi” gönülden.
Kader böyle yazılmış ne gelir benim elden.
Ağlıyorum durmadan her gün kendi kendime.
Halimi arz ederim, hamd ederim Rabbime.