Bir Ayrılık Akşamıydı Şiiri - Hasan Can

Bir ayrılık akşamıydık seninle ben,
Dudaklarımız da sıradan sözcükler,
Göz bebeklerimiz de umarsız,
Ama yoksul bakışlar ve korkular,
Yüzümüzde hüznün resmi vardı.

Kaçar gibi hiç arkamıza bakmadan,
Karanlığa gömülene dek gidiverdik,
Sonra şarap şişelerine verdik kendimizi,
Geceler mekanımız oldu,
Şiirler okundukça satırlar götürüyordu bizi,
Sandallar içinde denizler ardına,
Ben senden ayrı, sen benden ayrı, sessiz adalara.

Bir ayrılık akşamıydık
Kafamızda umutsuzluk dolu düşünceler,
Sakinleşmeyi bekleyen,
Ama asla sakinleşmeyecek endişeler ve korkular,
Kuytularda saklayamadığımız acılar,
Bitmeyen delilik, akıllara durgunluk veren tutkular,
Yavaş yavaş tükeneceğimizin habercisiydi...

Bir türlü gurur kapılarımı aralayamıyordum,
Öylece salıverdim kendimi ayrılığa,
Senden başka kim bilebilirdi içimdeki duyguları,
Benden usulca kaçıp gittin bende senden...

Bir ayrılık akşamıydık sonbahar da,
Rüzgar beni aldattı, seni anlattı,
Yağmur karla karışık yağıyor,
İçimdeki ateşe dur diyemiyordu,
Sesin sesime karışıyor, anlamsız cümleler doğuyordu,
Seni anlayamıyordum, sende beni.

Bir ayrılık akşamıydık seninle ben,
Dilimin ucunda sözcükler kendini eskitiyor,
Gözlerimdeki ima anlamsızlaşıyor,
İçimdeki korkular ve beynimdeki unutkanlık,
İfade etmeme mani oluyor duygularımı.

Bir ayrılık akşamıydı,
Kaçar gibi arkamıza bakmadan gidiverdik,
Aynalarda kendimize isyanlar savurduk,
Bittik, o ayrılık akşamından sonra...