Bir Ayrık Otu Konuştu

Ben bir ayrık otuyum dostlar;
Ne buğday amcam, ne pirinç dayım,
Mısırla akraba bile değilim.
Bir yeşermeye göreyim;
Canıma kastederler yapabilseler,
Ama nafile, duramam...

Gülüyorum çabasına kişioğlunun,
Şükür toprağın cömertliğine,
Havaya, suya, bulutlara şükür.
Bir onlar şikayetçi değiller benden.
Ne ettim sanki kişioğluna,
Ne istedim sanki kendilerinden?

Çiğnediler ayaklar altında,
Ezdiler başımı, sustum.
Çıkarıp attılar kızgın güneşe,
Yaktılar cayır cayır ses çıkarmadım.
Söyleseler bari kabahatimi.
Ne ettim sanki kişioğluna,
Ne istedim sanki kendilerinden?

İnat olsun diye yeşereceğim,
Kuru taş üstüne atsalar bile.
Özümde yaşama gücü, kökümde kuvvet,
Yeşilin en güzeli yapraklarımda.
Egemenliğimi tanıyacağım,
Beni kötü gören cümle otlara...