Bir Aynanın Söyledikleri

Çirkindi

Bütün çirkinler gibi
Çirkinliğin anahtar deliğinden bakıyordu

Yüzü eski bir kapıyı andırıyordu
Dışarıdan kendine
Kendinden dışarıya kapalı

Kirpiklerinde
Açılmamış kapıların ağları
Konuşmadan konuşmaya kullanıyordu ağzını

Aşktan aşka akıtıyordu yanaklarına
İçi soğutulurken içinden çalınanı

Tek bir kambur cümlesini işitmedim
Tek bir yalan iç çekişini
Sipsivri topukları üzerinde
Gururunun parkesine basa basa topraklıyordu
Hüznünden neşesine taşırdıklarını

Kaşlarının arasında iki çizikti öfke
Bazen derin bazen silik
Korkuları ağrıyordu karnında

Ne dik durabiliyordu
Ne düşüyordu
Eğik bir kule gibi inatçı
Kaybettiği savaşların sonunda

09 Ağustos 2011 / Antalya