Bir Aylik Omur Şiiri - Adem Eriş

Gece miydi seni dolu dolu yasatan,
yoksa gündüzlerinmi kifayeti yoktu,
oysa böyle kutmuştuk bu aşkın sonunu,
sen böylemi olmalıydın,
bir gün ansızın gelip ve hayallerine sığmayan bir ben,
dolup taşmıştı gururun,
sacına kurdeleler takmıyor,
ve benim sevdiğim herşey artık sana zevk vermiyordu,
gitmek istiyordun,
beni bırak demekten korkuyor,
ama bunu bana belli etmeyi,
hayatımı alt üst ederek basarmıştın,
neydi istediğin hasta olduğumda benim için üzülen,
sen artık sen değildin artık,
gülmüyor hiç konuşmuyor hep bir yerlere gidiyordun,
ama bir tek gün bile bunu sormamıştım,
ne olmuştu bize böyle,
sen kendinle beraber benide bitiriyordun,
sıkıntı dolu günler baslamıştı,
ben eve geldiğimde sen ya uyumuş oluyordun,
yada bir kösede susup duruyordun,
beni sevdiğini söylemeyeli çok zaman olmuştu,
artık seni yanımdayken özlüyordum,
gözlerindeki bakışlarını kaybetmiştin,
gidiyordum ama ben dur diyemiyordum,
doğum günün yaklaşmıştı,
belki o gün seni tekrar kazanıcaktım,
seni kaybetmek teorikte bile bir ölümdü zaten,
o günde evde yoktun,
ben yine erken gelip senin için hazırlayıp seni beklemiştim,
ve gece yarısı çıkıp gelmiştin,
sadece iyi geceler deyip yatmış,
masada mumum alevi gibi beni eritip bitiriyordun,
ama ben sabırlıydım gelecekti eski sevdam,
bir çiçek gibi solmuyacak sen dönmeliydin,
artık eve çiçek almadan gelmiyor,
hep sevdiğin sarkıları dinletiyordum,
ama sen ama sen sen yine aynıydın,
tatile gitmeyi o kadar istemene rağmen,
onu bile kabul etmemiştin,
gidiyordun gittiğin yeri bana hiç söylememiştin,
ki ben nereden bilirdim,
bu hayattan beni kendinden soğutmak için doktorunun,
bir aylık ömrün var dediğini,
bir sabah kalkmadın,
dokunduğumda ellerine buz gibi olmuştu,
gitmiştin,
beni bu dünyada tek basıma bırakıp,
beni sensiz bırakıp sen gitmiştin,
canım sevdiğim,
bugun sen öleli tam üç yıl oldu,
ve bugun senin doğum günün,
hala mumlar yanıyor,
gel de söndür şunu söndür ne olur...