Anneden ayırmışlar hiç kimse bakamamış
Sokağa terkedilmiş aç, susuz bırakılmış…
Sefil ve de perişan, sarı çizgili kedi,
Bir yandan ishal olmuş vücudu buz gibiydi…
Belki annesi öldü belki bir yerde yaşar,
Artık önemli değil, Rab’bimiz ona bakar…
Çocuk bulmuş getirdi, yatak odama koydum,
Mama, su, yoğurt hazır toprak da bulundurdum…
Her ne varsa yiyordu bir yandan da vahşiydi,
Muhatap olmuyordu üstü başı çok pisti…
Toprağını tanıdı, saatte bir yöneldi,
Belli ki çok hastaydı ama düzelecekti…
Hataları da oldu o, bir bebek kediydi,
Henüz olgun değildi, kendi keşfedecekti…
Terbiye edinmemiş, mutlaka öğrenecek,
Şimdilik bu hatalar görmezden gelinecek…
Kedicik zaten hasta, yarın kuvvetlenecek,
Sokaktan geldiğinden belki geç öğrenecek…
Diğer kediler olgun, sakin karşıladılar,
Beyaz kedi karşıydı net bir tavır aldılar…
Çünkü o da sokaktan, gelip eğitilmişti,
Sakın yapma, dedikçe kin dindirilmekteydi…
Bugün sekizinci gün, evin kedisi oldu,
Tamamen iyileşti, bizimle mutluydu…
Çocuk vesile oldu bir kedicik kurtuldu,
Rab’bin rızası buydu, içimiz huzur doldu…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 27.10.2014 00:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!