seni görüdügüm ilk gün ben dünyami yitirdim
içmeden sarhoşum, zil-zurna halim sallanıyorum
yediğim bir lokma ekmek, o da sensin ağzımda
bir ayet gibi kaldın dudağımda adınla sevgili.
Oturuyorum tehna bir köşeye, maziye dalıyorum
Aklıma geldikçe o güzel günler, kahroluyorum
Gam, keder, elem içimde durmadan köpürüyor
Her yanımdan akıyor umutsuzluk n,olur bi-çare.
Yaşıyorum ama aklımda kalan o iri gözlerinin
İçimde kalan aşkının hatırına, sürüne sürüne
Sandım ki iki dünya kurulmuş içinde sen ve ben
Daha yaşamadan, tadmadan yalnızlığım yerle bir.
Kayıt Tarihi : 20.4.2010 18:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!