Yalnız bir ay vardı gökyüzünde
Kim bilir neler geçmişti içinden
Un ufak dökerdi yakamozları denize
Kaç yangından çıktımda
Ses etmedim dedim yıldıza
Yıldız küstü mü ne?
Hiçbir derdimi söylemedim denize
Karardı gözlerim
Kan çanağı uykularım
Saçma sapan yaşadıklarım
İstiklal gibi karışık
Ufuklar gibi uzaktım artık
Kendim bile kendime uzaktı
Düşlerim nasıl yakın olabilirdi ki
Karlar yağardı
Beyazlar içinde yürürdüm
Yürüdüğümü bilmeden
Beyaz kapan gibi
Zamanı silerdi yollardan
Ne geceyi bilirdim
Ne gündüzü
Ayaklarımdaki sızı
Umurumda bile değildi
Yüreğim heykel gibi taştı
Ama her yeri yara bere içindeydi
Eski İstanbul da izlerim mi vardı ki
Hepsi tanıdık gibiydi
Kulaklarıma bir şeyler fısıldarlardı
Dinlerdim kırmadan
Anılarını saklardım kesme taşlı sokaklarda
Gelip geçerdi zaman
Öğütürde bitmezdi hayat
Yalnızca sesimizi duyuramazdık
Olan her şeyi bilir
Duyardık
Küserdik
Kızardık
Yalnız bir ay vardı gökyüzünde
Un ufak dökerdi yakamozları denize
Kaç yangından çıktım
Yüzüm gözüm kapkara
Kayıt Tarihi : 30.12.2006 21:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)