Bir Ay Düştü Geceye Şiiri - Saffet Çakır

Bir ay düştü geceye kayboldu bu hüzün
Gece utanıp yıkandı, görünce yüzün.
Zamanda lağvedildi hükmü gündüzün,
Veçhin şavkı düşünce çağlara efendim.

Cemre düştü zamana, nura yön verildi
Yıldızlar süzülüp mor dağlara serildi.
Ruhlar ayağa kalktı, yürekler dirildi,
Bir selamın gelince sağlara efendim.

Niyetindeydin, yürekten ah çekenlerin
Deryaları saklardı o Kevser gözlerin.
Tüm kibirleri kırıldı, en zirvelerin,
Bir nazarın değince dağlara efendim.

Nurun şavkı vurdu, ay aşkınla yarıldı
Güneş dökülüp ayaklarına sarıldı.
Pusuda asırlık tüm zincirler kırıldı,
Bir bakışın düşünce ağlara efendim.

Muradıydın vuslata, gizli aşıkların,
Hicaptan erirdik görseydik bakışların
Bahara döndü, öfkesi dindi kışların,
Bir gülümseyince sen çığlara efendim.

Adınla çıkarım aşkın yokuşlarını,
Uçurdum vuslata sevdamın kuşlarını,
İçtim deryalardan elmas bakışlarını,
Kevser’inden damlamış sığlara efendim.

Sensiz akıllar yırtık, kalırda bi-çare,
Yüreklerde bir tuğyan ki koşarken yâre
Açar goncalar adınla, sendedir çare,
Aşkın ateşi düşmüş bağlara efendim.