Bir Avuç Toprak Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Herkes bilir, ölüm ansız ve zamansızdır.
Giden için en kolay yol, fakat, geride kalanlar için,
zordur ayakta durmak.
Çaresizdir, başını taştan taşa vurmak.
Önemli olan, hayatta iken kıymet bilmektir.
Kırmamak, üzmemek, yüreğine dokunmak tır insanlığın.
Yarınlar için gülümsemek ve yırtmaktır karanlığı.
Kimler gelip, kimler gitmedi ki.
Zaman, ne yaralar açıp, hangilerini dikmedi ki.
Geride kalanlar, ağıtlar yakıp, yaralarını sarmaya çalışmadı ki.
Sarılmış, içten içe kanayan yaralarıyla yalnız tenhalarda, göz yaşları ile sessiz çığlıklıklarla boğulan
İnsanları, kimse duymaz, kimse görmez.
Parçalanan ciğerinden, tüm hücrelerine akan acılar ile dirhem, dirhem, çürür ömürleri.
Herkes yaşıyor sanır, ama onlar içten içe tükenir.
Ve bir şafak vakti, bu diyardan yükün alır giderler.
Geride sadece isimleri kalır.
Son bir söz, gidenlerin isimlerine feryattır.
Bize kalan ise, onların mezarları üstüne atılmış
Bir avuç topraktır.