Bir Avuç Toprak.

Dünyanın çehresi değişir , güneşin batışından,
Zindan bile hüzünlenir , mazlumun kalp atışından,
Ehli keyf bile birgün uyanır gaflet yatışından,
Garip kullar seyreder fani dünyanın çatısından...

Alemi tanımak gerekir yaşarken yaprak, yaprak
Bil ki ey insan ! Son durağın bir avuç kara toprak...

Gün gelir insanoğlu farkeder ki vicdanı çökmüş,
Ömür denen zamanda tüm meyveler gökmüş,
Ahir zamanda dikili tüm ağaçlarını sökmüş,
Dünyada pir- i faniler günahlarını bir bir dökmüş...

Alemi tanımak gerekir yaşarken yaprak, yaprak
Bil ki ey insan ! Son durağın bir avuç kara toprak...

Hayatta bir çok adem ,bilinmeyen yollara çıkar,
Ömrünce nefsiyle başbaşa ,bir çok duvarlar yıkar,
Gün gelir hayatın zevklerinden ,bir gün o da bıkar,
Sanki dünya alem birleşipte ümüğünü sıkar...

Alemi tanımak gerekir yaşarken yaprak, yaprak
Bil ki ey insan ! Son durağın bir avuç kara toprak...

Hayatı tanımak lazım ki bunalmasın alanda,
Yaşarken kazansa da bilmez , dünya hepten talanda,
Bazen gaflet içinde ömür geçer , söyler yalanda,
Ömür sona ererken ,değmezmiş geride kalanda...

Alemi tanımak gerekir yaşarken yaprak, yaprak
Bil ki ey insan ! Son durağın bir avuç kara toprak...

Gaipte dünya yaşanır , sanki sonsuz ezellerden,
Yaşadıkça aşk-ı şarapla söyleriz gazellerden,
Vazgeçilmez bir an bile , dünyadaki güzellerden,
Söyle her demde bir nefesle , kalem tutan ellerden...

Alemi tanımak gerekir yaşarken yaprak, yaprak
Bil ki ey insan ! Son durağın bir avuç kara toprak...

Dünyanın bin bir halinde ,nefsi boşluğa salarsın,
Ömür geçer bilmeden, sanki birçok nimet yalarsın,
Şuursuzca dünyada hepsi senin gibi çalarsın,
Sanki ecel gelmeyecek gibi hülyaya dalarsın ...

Alemi tanımak gerekir yaşarken yaprak, yaprak
Bil ki ey insan ! Son durağın bir avuç kara toprak...

Köşkerzade Muhammed Şemsetdin AKYÜZ
05/10/2018