Bir Avuç Toprak Şiiri - Bülent Arkan

Toprağa bir, tohum düştü
Can eyledin, kara toprak
Çiçek verdin, meyve düştü
Nimet verdin, kara toprak

Toprak ana, rızık verdi
Köksüz canlı, onu yedi
Kimi yerdi, kimi sevdi
Gücenmedin, kara toprak

Toprak sana, kara dedim
Çünkü sen hep, kara yedin
Türlü türlü, renk eyledin
Yüzün aktır, kara toprak

Kazma vurup, karnın yardık
Besinleri, senden aldık
Çer çöpleri, sana attık
Arındırdın, kara toprak

Kirli suyu, sen süzersin
Çirkinliği, sen gizlersin
Üstümüzü, sen örtersin
Giysimizsin, kara toprak

Sen besledin, sen doyurdun
Büyümeme, neden oldun
Ne sarardın, ne de soldun
Çok asilsin, kara toprak

Kökten gövde, dala erdin
Kuru dala, yaprak verdin
Sevmeyeni, bile sevdin
Vefakarsın, kara toprak

Nadide bir, elmas verdin
Gerdanlarda, boy gösterdin
Bağrın yardık, ses vermedin
Cefakarsın, kara toprak

Senden kaçtık, köşe bucak
Can son buldu, söndü ocak
Mevtalara, açtın kucak
Sarmaladın, kara toprak

Bazen soğuk, bazen sıcak
Nimet verdin, kucak kucak
Sana yazsam, yaprak yaprak
Anlatamam, kara toprak

Senden geldim, sana meylim
Olacaksın, en son evim
Diyemem ki, ben bir devim
Bedenim bir, avuç toprak...

Aralık 2015...