İnsanın başlangıcı ve sonu,
Bir avuç toprak...!
İkisi arasındaki yolculuk,
Bazen yakın,bazen uzak,
Düştüğün an toprağa,
Yaprak yaprak...
En sonunda ulaşacağın yerdir,
Bu son durak.
İhtirasları,zaafları
Sokmuyorsan,
Bedenine,
İtaat varsa,
Toprakla yaratılmışlığın verdiği,
Tevâzua sevk eden emire,
Mutluluk girer,
Ey insanoğlu...!
Şu kısacık ömrünün,
Her demine...
Kayıt Tarihi : 9.5.2006 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!