Kömür İçin Şiiri - Haydar Demoğlu

Bir avuç kömür için, bir ömür verilir,
Dumanı ocak söndürür, gazı öldürür,
Tedbirsiz, para hırsı, kadere bağlanır,
Tanrı demiş; tedbiri al takdir benimdir.
*
Yazgısı, ekmeği, bahtı, umudu kara,
Ekmek için, canlı canlı girer mezara,
Bugünü, yarını, umutları kap kara,
Kömürün karası, yüreğinde hep yara.
*
Kanun koyucu; hep kardan, zenginden yana,
İnsandan önce para gelir, nazarında,
Tedbir pahalı, insan ucuz nasıl olsa…
Tedbiri sorarsın; der kaderinde hata.
*
Bir avuç kömür öldürür, hayal söndürür,
İşçi ölür, kalan kömür karası olur,
Kömür tozu, evlada acı miras olur,
Gözyaşları kara akar, içe dert olur.
*
Kömür eri yaşayan ölü, işi mezar,
Gecesi, gündüzü karanlık, hep toz yutar,
Alın teri, boncuk, boncuk, kapkara akar,
Kanun koyucu, bu teri ucuzdan sayar.
*
Çocuğuna ekmek, eğitim için erir,
Az, az ömründen ailesine verir,
Kömür tozu onu, avuç, avuç bitirir,
Her kazma da, içten yandığını kim bilir?
*
Kömür işçileri; yanar kara bahtına
Yer altında her nefes, derttir içlerine,
Helallik isterler, giderken işlerine,
Kazandığına değmiyor, çektiği çile.
*
Yüzü, teni, içi, nefesi kömür tozu,
Kömür ocağı yolu, kaderinin yolu,
Girişi gerçek, dönüşü meçhul grizu,
Yol karanlık, gözükmüyor tünelin sonu,
*

Yüreğe kor koyar harı, kömür karası…
Bir can ölür, ocak söner, var mı dahası?
Devleti yönetene kolay, kader demesi,
Bu vebalin, Acaba kader mi suçlusu?
*
Kömür; zengine elmas, fakire cefadır,
Taşerona can, işçiye ölüm revadır,
Din ile yöneten, ADİL yasan nerdedir.
Cüzdanı hak gören, vicdanın rahat mıdır?
*
Kanun koyan, devlet yönetmek kolay deme,
Ortaksın sende, sorumluluk vebaline,
Deprem, gezi, kömür, kan değdi idarene,
Namaz, oruçtan evvel, gerek vicdan gele.
*
Demoğlu; ilim, bilim, teknolojiye kör,
Para, pul hırsı, vicdanlarda olmuş nasır,
Kömür karası; insani vicdan da yastır.
Tedbirsiz, suç takdir-i kader der, hak mıdır?
Haydar DEMOĞLU