Bir avuç içi kan tükürürsem, üzülme

Bir avuç içi kan tükürürsem, üzülme "

Bulutları şah damarında kanatan sevgili
Sen değil miydin hey?
Yağmur mevsimlerinde isyankâr kırmızılar karışır suya
Ay yanığı kokunla rüzgârlar düşer pusuya
Nadiren öpüyorsun ihmal ettiğin kısık gözlerimin ıslaklığını
Serseri duruşum gece yarılarına öksürüyor
Bu aşk, somurtkan hasreti tam alnıma sürüyor
Bir avuç içi kan tükürürsem,
Üzülme

Benim bakışlarım aklı selim olamaz
Sebepsiz yere kırdığım
Bükük boyunlu kelimelere özürlenirken,
Omuzlarından hastalıklı şiirler dökülen onurlu bir şairin
Suskunluğu nükseder
Gel dediğimde,
Bütün kuşların kanat çırpmasını duyamıyorsam eğer
Gökyüzünün maviliğine birazcık siyah çal

Makûs talihini gülümsetebilir misin hey?
Bir kadın hüznüyle girebilir misin,
Gece yarısı sayıklamalarımın koynuna?
Nasılsa, yıldızlara attığım çentiklere bakarak bulursun beni

Bilmiyorum şimdi
Günahlarımı da sever misin şeytanı kıskanmadan?
Gözyaşlarımı sürgün ettiğin bir yağmur ülkesinde ağlıyorum artık ben
Yalancı baharlara sırnaşarak
Ve boğularak kasavet dolu kadehlerde

Kahretsin,
Minyon tipli göz yaşlarından etkilenerek
Sevmişim seni
Rüzgarın her yalpalayışından sarhoş olan
Serçeler öptü yüreğimden
Yalnızlık bir tutam siyah kokudan ibaret olmalıydı oysa
Hissetmemeliydi,
Parmak uçlarım acıların en can alıcı ürkekliğini
Sen bilemezsin,
Mevsimine küs göçmen kuşlarını
Doyasıya bakamazsın
Ki bir intihar uçuşuna kanat çırpmaktalar hep

Kasım yağmurlarının manalı tebessümünden utanırken
Kızdım kendi kendime
Kendi taburesini tekmeleyen gri bulutlar gibiydim
Gözlerim kirli bakışlarını ayaza çekti sen görmeden
Ne denli yakışır soğuk bir kefene saçlarımın beyazlığı?
Ve ne denli çabuk öldürür sana olan hasretimi umursamazlığın?

Nezaketsiz sözcükler dökülür
Şiirler,
Leş kargaları gibi yüreğimi didikler
An vardır,
Asla unutamazsın
Kırık bir kurşun sonrası sarsılarak düştüğümde
Ben,
Zaten ölmüşüm
Sersefil gecelerle ilk öpüştüğümde