Bir avuç huzur Şiiri - Nafiz Karak

Bir Avuç Huzur

sarı bir naber,
tropiklerin göğsünden kopup gelen,
bir avuç güneş, bir tutam rüzgâr.
bir avuç huzur, mu?

yoksul sofraların kralı,
çocuk ellerinde sırma taç,
pazar filesinde sessiz bir başkaldırı.

Dalında eğilmiş,
rüzgârla söyleşir,

"Ne vakit özgürüz?" diye sorar,
yemyeşil bir umutla.

Toprak ananın kucağında,
ne bir zincir tanır, ne efendi,
banan dedim,
halkın ekmeği, alın teriyle.

Kesilmiş dallar,
yitip gider tarlalar,
ama banan,
o sarı isyan,
yine de uzanır gökyüzüne,

"Yaşamak!" der,
"bir ağaç gibi tek ve hür!"
Ve bir orman gibi kardeşçesine.

sokaklarda çocukların gülüşü,
pazar yerlerinde teyzenin avucu,
bir lokma ekmeğin yanındaki neşe.

Huzur
yoldaş,
dost,
bir avuç direnç,
bir avuç heves.