Bir Avuç Hüzün Şiiri - İmren Çelik

Her gece üzerime alev topları gibi düşen hasret;
dur durak bilmeden yeni şiirler düzdürür bana sevgilim..
Tek başıma birinci çoğul şahıslara ulaştım sanki...
Kimsenin bakmaya cesaret edemediği içimde, ne fırtınalar kopar bilinmez ki..
Kanlı gözbebeklerim ne şiirler okurdu oysa derinden bir bakana..
Alev alev aşk kokan gözbebeklerime bakmaya kim cesaret edebilir ki..
Ben ki ölüm kokan kaç dipsiz uçurumlara sürüklendim sana her bakışımda..
Aşk'tan ç'aldığın bakışların,bakışlarımı hapsetti gözbebeklerine..
Beni çirkinleştiren ve her gördüğüm aynaya kan tükürten acılar bıraktın avuçlarıma..
Kafiyesiz bir şiir karalaması gibi buruşturup attığın geçmişimdin sen oysa..
İskambil kağıtlarından yapılan kuleler gibi devrildi kaderim bir avuç hüznün koynuna,
gözleri yaşlı..
Gri dumanlar sardı etrafımı hayal meyal uzaklaşan düşler..
Uyuyamadan gördüğüm rüyalarımın tek kahramanıydın sevdiğim..
Sahipsiz kurulmuş düşlerimden düştüğüm,
yeryüzüne çakılı kaldı hüzünlerim! !
Ruhumu esir alan yalnızlık;
gözyaşı gölünde bulanık bir gölgeydi..
Her gece posta kutuma bırakılan bir intihar mektubuydu gözyaşlarım..
Bakışlarını üzerime diken acımasız gözler;
akan yaşları 'med' suskunluklarımı da 'cezir'sandılar sevdiğim...