Bir Avuç Gözyaşıdır Umut

Unutulmuş karalamaların yorgun koylarında bir adam
Titrek ellerinde şiir kırıntıları, günlerden yine özlem
Sağanak altında titreyen bir serçe üşümüş yüreği
Yıldız biçiyor yaralı gönlünün satır aralarına durmadan

Koşulsuz içlenişlerin o eksil kentlerinde figan nağmeler
Köpüklü denizlerin yelesine tutunarak gitmeli uzaklara
Mutluluk düşlerinin harap kentlerini yıkar iken rüzgâr
Aşk yorgun ve hazin unutuluşların göğsünde sabahlar

Hızla tükenen mevsimlerin arka odalarında sonbahar
Kendi derinliğini unutan suların tortularında hüzünler
Damla tene düştükçe kanar yürek, gecikirmiş bahar
Avaz isyanların tenlerini gecelerde deli tutkular okşar

Her iç çekişimizin o vakur aynalarında kırışır alnımız
Nazlı bir orkide yüzer yine de aşkın sarı denizlerinde
Tamamlanmamış öyküler kitaplığında tozlanır hüsran
Bir avuç gözyaşıdır umut, ölene dek sönmez yangınımız