Bir Avuç Gökyüzü Şiiri - Mehmet Yaş

Üç beş celse ile kırk yıla tutsak,
Hakimin son sözü değil bu dünya!
Suçumuz yok ama nasıl anlatsak,
bir avuç gök yüzü değil bu dünya

Dağlar nasıl şimdi karşı yamaç da,
Göreyim gardiyan kapıyı aç da,
Arzu da, özlem de, aşk da, amaç da,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

İlkbaharı, yazı, hazânı, kışı,
Dört mevsim tek düze sürer akışı..
Gözümde tütüyor yârin bakışı,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Gün ışığı bile avluda mahdut,
Dört duvar gönlümde dört ayrı hudut!
Bu günü yarına taşır bir umut,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Elimiz bulanmış olsa da kana,
Ne ceza verdiler bizi yıkana?
İsteyerek kimse düşmez zindana,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Bir gün bu çöle de bir rahmet yağar,
İnsan anasından mahkum mu doğar!
Nedamet her gece ruhumu boğar,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Vurdukları yafta hükümden ağır,
Toplumun gözü kör, vicdanı sağır!
Suçlu damga’sına dayanmaz bağır,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Kimi hasta, yaşlı..kimi özürlü;
Kurulan hayaller kısa ömürlü..
Mutluluklar çiçek açmaz bir türlü,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Demir kapılara düşen sürgü’ler,
Sanki gelir gönlümüzü süngü’ler..
Burada gülenler zorundan güler,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Çok kısa olsa da ömrü, mûteber;
Hayal kırıklığı ile beraber,
“Af çıkacak! ” diye gelir bir haber,
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

Allah af ediyor, kul af etmez mi?
Mahpus damlarında çile bitmez mi?
Açın kapıları gayrı yetmez mi!
Bir avuç gökyüzü değil bu dünya.

18.04.1991

Tlf. Ev: 0 368 261 85 84
Cep : 0 530 512 73 76

[email protected]