kırılanlar kırılır kimin umurunda
bir adım atmaz mı gedikten taşar insan
çukura düşe kalır mı yoksa
sayıklaya dursun unutup gidenleri
gözü kör olsun kimsesizliğin
umarsızlığında yalnız
elinden tutanı da görünmez
toprak çatlağı gibi eli yüzü
aç mıdır soramadın mı
tomurcuğunda gözleri nemlenirken
bir avuç darı gibiydi hüznü
patladıkça ardı ardına bedende
sığmaz oluncaya görün
tasasında yılgınlığa terkedilmiş usancı
gözü görmez mi sessizliğin
bakır çalığında olan akşam
içi içine sığmazken
köşe bucak harman yeri
sere serpe yanı başındakiyle
kumrucuğunda ağıt demlenirken
hangi süremdi bilinmezde
hava soğukluğuna bakarsan güz
kırağı düşmüş yere
yanağında süzüleni tutuşur acıya
dağı duman bürür sissizliğin
100411denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 2.5.2011 23:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!