Bir Avuç Bilye Şiiri - İsmet Zeren

Sulu sepken kepenklerin siyahı
Balmumuna bezedik bir yaralı sabahı
Vagonlardan mevsimlere bindiğimizde
Görmedik dudaksız salıncakları
Konuşsam ağu gülüyor zehir
Zembereklerden boşanıyor kahkahaların
Bir avuç bilye yuvarlanıyor-cam-
Yangını dost tutmuş ayvanlara
Tükürdüm mü kulaklarına yalan yazların
Kızdım mı sana sana ey ahretlik
Kel kafaların ısıttığı şapkamı bu kızgınlık
Yoksa parmaklara mahkum eldivenler mi merdivenler
Kırmızı mı mavi mi
Rengini bilmiyorum artık özgürlüklerin
Lakin bir sandal oturtmuşum günlerin tepesine
Kürekleri bulutlara sallıyorum yağmursuz
Su aktımı akmadı mı gözlerimden duymuyorum
Sel oldumu yamaçlarından gözlerimin
O çocuksu sevdalar bin yıl boyunca
Taze serin bir umut birazcık narin
Bana yoldaş olmuş tozlu yollarda