Bir Avere Veda Şiiri - Ahmet Taha Türkmen

sessiz çığlıklara gömülürken vakit
her göz yaşı bir armağan bırakır geriye
şimdi sen de gidiyorsun
özlem terkedilmiş sokaklarda yalan
bilmiyor aşkın anlamını ayrılık
şimdi sen de gidiyorsun
başlıyorken geceye küfreden karanlık

gidiyorsun
bir avare canda kan gidyor
bırakırken vasiyetini yaradana
kâr kalıyor yanına acıların
oysa fakir bir evin loş odasında
amin denmeyi bekleyen sofralardaydı aşk
ve hiç kayıbı yoktu yalnızlığın
gitmek istiyorsun
söylencek söz kalmamışcasına git
önünde kızıl bir kader
kaderde özlenesi yağmurlar ile
biliyorum gideceksin
elllerim ellerinde el olacak yine
sen bilmeyeceksin

hep umut ile başlayan fasıllarda
kendine yer ararken hasret
ben şimdi uzak bir ülkede rehin
adını soruyorum çocukların birine
ve sürgün
olmaz acıların girdabında zarar ile
ah yanılarak başlıyorken güne
günaydın der insan kendi kendine
serde bir veda
biliyorum gideceksin
hiç bir şey bırakmazken ardına