Bir Ateşe Attın Şiiri - Ahmet Eser

Bir Ateşe Attın
(Mektup Gibi Şiir)

Yazacak çok şey var, ama sözler yetmiyor…
Bir zamanlar seninle yürüdüğüm yollar,
Şimdi her adımda kırık dökük.
Bir ateşe attın beni, yandım… ama senin için fark etmedin.

Bunu hak etmedim, biliyorsun,
Bir dost vardı, yoldaşım, yol arkadaşımdın.
Ama şimdi… her şey bir yalan.
Bana attığın o çığlık, hala kulaklarımda yankı yapıyor.
Ve bir zamanlar “her şey bizimdi” dediğin her şey,
Şimdi düşlerimden bile silinmiş.

Sana her şeyi verdim,
Geriye sadece kalbimdeki boşluk kaldı.
Ve ne oldu?
Bir ateşe attın beni, ama ben hala yanıyorum.
Bunu hak etmedim, kimse etmezdi.
Ama hayat dediğin işte böyle bir şey,
Herkes bir şekilde öğreniyor,
Bazen kırılmalar, bazen kayıplar…
Ve bazen her şeyin sonunda,
Beni de o ateşe atıp arkamı dönüp gitmen.

Şimdi seni hatırladıkça acıyorum,
Ama bil ki, senin gidişinle bir parçam daha öldü.
Bir zamanlar seninle olduğum her an,
Bir başka yıkıma dönüştü.
Bir ateşe attın…
Ve o ateşin içinden çıktığımda,
Bir ben vardım, bir de acı…
Ama hayat, bizler için öğrenilecek derslerle dolu,
Belki de seni tanımam gereken tek doğru şeydi.
Beni ateşe atman, bir öğretimdi sana.