Bir ezgi gibi geçirdim içimden seni. Pırıl pırıl. Yunmuş arınmış öylesine. Karanlıklarımı ışıtanımdın; uyandıran beni karabasanlarımdan. Şimdi ne kaldı sahi ara sıra anımsayışlardan başka? Bir tren gibi geçip gidiyor zaman. (Peki hangi vagondasın sen?)
Üç kez mırıldandım adını bilinçsizce. Çok uzak ve ıssız bir ülkenin adını duymuşcasına irkildim. (Sevmek yabancılaşmaktan başka bir şey olabilir mi?)
O kırmızı karanfili de unut. Umutsuzca ezilmiş olanı, araba tekerleklerinin ve arabesk şarkıların altında.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Devamını Oku
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta