Bir ezgi gibi geçirdim içimden seni. Pırıl pırıl. Yunmuş arınmış öylesine. Karanlıklarımı ışıtanımdın; uyandıran beni karabasanlarımdan. Şimdi ne kaldı sahi ara sıra anımsayışlardan başka? Bir tren gibi geçip gidiyor zaman. (Peki hangi vagondasın sen?)
Üç kez mırıldandım adını bilinçsizce. Çok uzak ve ıssız bir ülkenin adını duymuşcasına irkildim. (Sevmek yabancılaşmaktan başka bir şey olabilir mi?)
O kırmızı karanfili de unut. Umutsuzca ezilmiş olanı, araba tekerleklerinin ve arabesk şarkıların altında.
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 11.12.2005 02:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!