Bir aşkın öyküsü bu

Bir aşkın öyküsü bu.Hayatın savurduğu insanların,rüzgara karşı durup geriye döndüklerinde yakaladıkları ve oradan devam etmeye çabaladıkları acımasız bir aşk öyküsü.
Baş kahraman bir kadın; ölesiye seven,ayrılığı sindiremeyen,nefretiyleaşkını bastırmaya çalışan ama bunda muvaffak olamayan bir kadın...
Erkekse yanlış anlamaların kurbanı,diline kilit vurmuş ama gönlünü yıllara rağmen susturamamış.
Kader onları yıllar sonra hayatın yanlarına kattıklarıyla kalabalık bir İstanbul caddesinde karşılaştırıyor.Aradan 15 yıl geçmişti.Ama onlar bunun farkında değillerdi.
Tereddütle yaklaştı elleri 'merhaba' demek için.Gözleri kilitlendi birbirine acabalarla.Neler geçiyordu acaba akıllarından? Unutmuş muydu geçen yıllar da? Yoksa oda gizlemişmiydi kalbinin bir köşesinde geçen yıllara inat kor aşkını.
Bir iki hoş sohbet,içilen bir çay,vedalaşmak için tekrar uzanan eller; ama bu sefer daha bir sıkı kenetleniyor,sanki yıllara inat bırakma der gibi.
O günden sonra tekrar aylar geçiyor.Ama bu sefer anılar daha bir çok geliyor akla.Her an her yerde ikisininde aklına düşüyor geçirdikleri o güzel saatler,günler.Dayanılmaz oluyor haber alamamak.Ve çevrilen bir telefon da söylenen sıcacık bir alo tekrar kıpırdatıyor yüreklerinde bastırdıkları kuş kanatlarını.Dile geliyor o güne kadar söylenemeyenler; içlerinde gizledikleri,büyütüp akıtamadıkları her şey dökülüyor ortaya.Döküldükçe kelimeler,acılarıyla birlikte birbirlerine olan hasretleride çığ gibi büyütüyor birlikte aşklarınıda büyüterek.
Geç kalınmışlığın çaresizliği düşüyor bir gölge gibi içlerine.Yaşamak istiyorlar herşeye inat bu tutkuyu.Sönmeyen bu alev yakıyor ikisinide gün be gün büyüyerek.
Sonra mı ne oluyor? O bir muamma.Bizim öykümüz burada bitiyor.Ama onlar hayatta...

Gülşah Süder