Bir Aşkın Hikayesi Şiiri - Sebati Manav

Yıkamazdı beni hiçbir zorluk
Direnir, yenerdim zorlukları
Hayat zor, insanlar acımasız
En küçük zaafını ararlar hep
Bulunca da oraya saldırırlar

Bu sebepten hayatı hep tetikte yaşadım
Zayıf yanımı kimse bilmez saklardım
O gün ilk defa ofisimde
Birinin karşısında kala kaldım

İçimden bir ses bana sesleniyor
“Ne yapıyorsun toparlan, kendine gel”
Yaşandı o an kendime engel olamadım
Kalbimin bu kadar hızlı attığını bilmem
Bir şeyler olduğunu anlamıştım hemen
Bir bardak su doldurup verdi sürahiden

“Buyurun biraz su için lütfen”
“Siz iyi misiniz?” Diye sorunca
“İyiyim, iyiyim diyebildim” usulca
“Tansiyonum düştü galiba” diyebildim
Bu durum içinde özür diledim
Gözlerinde kaybolduğum güzellikten

Aklım bana yar değil
Duygularım kontrolden çıkmış firari
Zaman akıp gitmiş, olmalı ki bir hayli

Uyandım “Dalıp gittiniz” diyen bir ikazla
Kurtulmam lazım benim bu ortamdan
Daha fazla işler çığırından çıkmadan

“Aferdesiniz biraz dışarı çıkalım mı?”
“Görüşmeyi açık havada yapalım mı?”
Açık hava iyi geldi her ikimize
İlk görüşte Âşık olmuştum ben Filiz’e

Bir iki derken arttı buluşmalarımız
Oda bana âşık olmuştu
Karşılıklıydı, birbirimize duygularımız

İlk defa ben birine âşık olmuştum
Onun kalbime girmesine izin vermiştim
Oysa araba bakmak için gelmişti, galeriye
Arabanın yanında benide aldı, hediye
Hiç pişman değilim iyi ki de almış
Bizimde Aşk hikâyemiz böyle yazılmış

Sebati Manav 07 Temmuz 2023