Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Zafer kazandım saymıyorum kendimi,
Zira biz senle hiç savaşmadık ki...
Nerden çıktı bu sevdaya yenilmişliğin hikayesi...
Aşk her zaman mutlu olmak değildi ki,
Üzüldük bazen,bazen sevindik,
Bazen mutluyduk bazen de hüzünlü...
Acısıyla tatlısıyla biz birlikteydik,
Tek beceriksizliğimiz biz uzaktan sevdik...
Söyleyemeden...
Gözler konuştu,yürekler buluştu,
Onur dedik gurur dedik,sustuk...
Boğulduk,kan kustuk...
Söylemek istedik lal oldu dillerimiz...
Söyleyemedik...
Uzaktan sevdik birbirimizi,
Bir kez olsun cesaret edip dökemedik kelimelere sevdayı,
Büyüttük hayallerde aşkı,
Ve yaşadık soluksuzca ama bir türlü gerçeğe taşıyamadık umutları...
Bizim beceriksizliğimizdi tüm olan biten,
Aşka hakısızlık ettik,
O yüreklendirirken bizi,
Birleşmeye iterken ellerimizi utandık garip bir çekinceyle uzaklaştık,
Kaybetmek korkusuyla birbirimizi razı olduk uzaktan sevmeye...
Ya çekip gitseydin beni bırakıp bir başıma,
Ya sensizlikle başbaşa kalsaydım,
O zaman uzaktan sevmek bu kadar kolay olur muydu...
Varlığın benden uzaktayken yokluğun en büyük işkence olmazmıydı benliğime...
Bilseydim böyle sancılardasın,
Böyle kör kuyularda ışıksız,
Söylemez miydim sevdiğimi...
Biz aşkın değil,aşk suskunluğunun kaybetme korkusunun esiri olduk...
Sustuk,Susturduk içimizin çığlıklarını...
Aşkı küstürdük sessizliğimizle...
Kurban ettik sevdayı korkulara...
Yaşarken öldük,
ve aşkı kalbimize gömdük...
kalemine sağlık hoş bir çalışma
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta