Bir Aşkın Enkazında Şiiri - Frt Krky

Bir Aşkın Enkazında

Ekim ayının başıydı gittiğinde,
tıpkı geldiğin gibi
sonbahardı yine,
yapraklar yeni yeni sararmaya,
kuşlar yeni memleketler aramaya başlamıştı.
yeni, uzak ve sıcak...
Sen ise yeni limanlar peşindeydin
bana yapabileceğim tek şey bıraktığında ise
her şey için çok geçti
bir anne çocuğunu nasıl gönderiyorsa ölüme,
bir baba nasıl oğlunu veriyorsa toprağa
usulca, sessiz ve kimsesiz.
Öyleydi...

Bir aşkın enkazında bıraktın beni
soğuktu,
gece intihar kokuyordu
parmaklarımda üst üste yakılmış sigaraların kokusu,
dilimde nazım hikmetten bir dize gezinip durdu;
'gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende zaten yoktum ben, ben yine bende bittim..'
ağlasam sanki herşey düzelecekti
mevsim değişecek,
kuşlar geri dönecekti,
sen gittiğin yerden gelecektin
ama ağlayamadım
bir düğüm boğarcasına dolanır ya boğazına ağlayamazsın
öyleydi...

Kış başladı
beyaz bir örtüdür şimdi ıssızlığımı saran
buz gibi
sigara dumanıyla ciğerlerime dolan
ay ışığı aydınlatırken gelinlik giymiş dağları
rakımı yüksek yerler arar terk edilişler.
herkes kendi yanlizligına gömülür
bir aşkın enkazında bir ceset daha çürür
kış biter
kuşlar gittikleri yerden yorgun döner
ama dönmez beklediğin
dönmez uğruna ömrünü heba ettiğin...

Sonra
Aylar,
geçer böyle
kapatmaz yaralarını o çok güvendiğin zaman bile
seni hayata bağlayacak birşey arar durursun
gözlerin çoğu zaman boşluğa dalar gider öyle
caddelere sığmaz olur voltaların
camları buğulu evlerden geçersin,
kırık kaldırımlardan.
henüz yaşanmamış bir ömrü yaşamaktan geçersin...

Sonra
yanlizliğa alışmaya başlarsın yavaş yavaş
nasıl ki yokluğuna alışılır ölenin
o sanki hiç olmamış gibi yaşanmaya devam edilir
işte öyle alışırsın sen de
aylardan artık nisandır
yani ilkbahar
aradan sonbahar
ve koca bir kış geçmiştir..
geride bıraktığın zamanın sırtına yüklediklerini görürsün
bi aynadan mesela..
ya da caddede herhangi bir büfenin;
ya da tozlu bir araba camından
anlarsın ki sen acırken bir böceğe bile
bir böcek değeri taşımadığını zamanlar içinde
unuttuğun sandıklarını bir zaman sonra
unut(a) madığını anlarsın.
artık tek çözümü kalmıştır
böyle yaşamaktansa dersin...
ama bir türlü cesaret edemezsin..
herşey bitsin dersin...
bitiremezsin..
bi-ti-re-mez-siin! ! !
Nisan 2009 van