bir aşkın başlaması:
ruhla yontulması sert bir ağacın
bir anahtar sessizce açar doğayı
bir la sesi başlatır fırtınayı
çeker bıçağını hırçın rüzgar
hızla çevirir yıpranmış sayfayı:
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
unutulan her güzellik geçmişe karışmaz
yeni güzelliklere eklenir bazısı
bu yüzden en güzeldir en son sevilen
bütün güzellikleri kendine birleştiren
ırmakları, okyanusları, bitimsiz yağmurları
bir güz sabahı kapınıza getiren!
böyle zamanlarda güzeldir bir şarkıyla uyanması
uykunuzu titretir uzadıkça la sesi ince
kadının ayakları suya değince:
bir aşkın başlaması
BAKİ BEY İŞTE AŞKIN ANOTOMİSİ DEDİRTEN BU GÜZEL ŞİİRİNİZİ BÜYÜK BİR HAZ DUYARAK İMRENEREK OKUDUM KONU SEÇİMİ MUHTEVA VE ÖZÜN ŞİİRİN GENELİNDE KORUNMASI KONU BÜTÜNLÜĞÜ İLE GEREK ŞEKİL GEREKSE MUHTEVA YÖNÜNDEN HARİKULADE GÜZEL ANLAMCA DERİN MÜKEMMEL BİR ESER KUTLUYORUM GÖNÜL SESİNİZ VAR OLSUN HER DAİM İLHAM PERİNİZ YANINIZDA OLSUN SELAM VE SEVGİLERİMLE
aşk ve doğa....karişmış içiçe....kutluyorum ...tam puan...
iyi şiir,şaire selam olsun...!
KIRMIZI SİNCAPLARIN DERKEN NEYİ KAST ETMİŞ ACABA, BİLDİĞİMİZ SİNCAPSA ODA KIRMIZI DEĞİL
İMGE OLSUN DİYE YAZILMIŞSA BANA BİRAZ ALAKASIZ GELDİ. ŞİİRİ UZATMAK İÇİN OLABİLİR, NEYSE ANLAMASAM DA KUTLUYORUM
Sayın Naime hanıma teşekkürler.
Yoksa arayıp dururdum.
Belki bulamaz belki bulurdum.
Pir âşkın değil
Bir âşkın başlaması
ısırıp çiğnemekle başlar
yutunca biter.
Pir âşkın başlaması
Sonsuza kadar gider.
Edebiyat diploması olana yorum yazamam,
diplomam yok.
Oldukça kibar kelamlar var akıp giden metinde...
okunası dizeler
Şairin adını tam olarak yazıp, sayfasına özgeçmişi eklenmediğine göre, biraz tanıyalım istedim. Bâki Ayhan T. (T’si ne yazık ki antolojide unutulmuş!) 15 Nisan 1969'da Adana'da doğdu.
Gerçek adı Bâki Asiltürk. Marmara Üniversitesi'nde Türk Dili ve Edebiyatı lisans eğitimini 1989'da, Yeni Türk Edebiyatı Anabilim Dalı'ndaki yüksek lisans çalışmasını 1991'de tamamlayarak 'Cenap Şahabettin'in Suriye Mektupları' başlıklı teziyle master derecesini aldı. 'Türk Edebiyatında Avrupa Seyahatleri: 1839–1923' başlıklı doktora tezini 1997'de bitirdikten sonra akademik çalışmalarını daha çok modern Türk şiiri alanında yoğunlaştırdı. Marmara Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nde öğretim görevlisi… 'Soylu Yenilikçi Şiir' başlığıyla, 2003 yılında bir manifesto yayımladı.
Şiir okumaya ve yazmaya ilkokul yıllarında başladı. 'Mandolinli Kız' başlıklı ilk şiiri 1985'te lise son sınıfta iken Milliyet Sanat dergisinde ve daha sonra Genç Şairler Antolojisi'nde (1985) yayımlandı. Aynı yıl ilk şiir kitabını çıkardı. Şiirlerini ve modern Türk şiiri üzerine yazılarını Gösteri, Varlık, Sombahar, Ludingirra, Kitap-lık, Adam Sanat, Yasakmeyve, Başka, Yom Sanat, Budala... gibi dergilerde yayımladı, yayımlıyor. 2001'de Arkadaş Z. Özger Şiir İnceleme Ödülü'nü aldı. Mayıs 2003'te 24. sayısı çıkan şiir ağırlıklı edebiyat dergisi Budala'nın editörü. Osmanlı Seyyahlarının Gözüyle Avrupa (2000) adlı araştırma kitabı var. Son yıllarda Bâki Asiltürk imzasıyla Kitap-lık dergisinin armağanı olan YKY Şiir Yıllıklarını hazırlamaktadır….
-Şiir kitapları-
Sevdalar Tünemiş Şu Yüreğime (1985)
Hileli Anılar Terazisi (2001)
Uzak Zamana Övgü (2003)
Fırtınaya Hazırlık (2006)….
Şiire gelince, bundan daha iyi şiirlerini okumuşluğum var…
Bir aşkın başlaması neyi arzuladığını bilmesidir. İnsan topraktan yaratıldığı için yazın setleşir kışın yumuşar baharda âşık yelleri eser güzün hüzün başlar. Terbiler. şiirin yarısı nere gitti
ne diycem bildinmi
şey
eşk başlamışsa bitmeye miyillimidir ne?
yoksa onlar yanlışmı biliyor.
şeyttim
pozitif bir enerjiyle güne başlıyorum..tşkr ederim
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta