Bir aşkın anatomisi Şiiri - Sema Develi

Sevda
Ellerin bir kez daha dokunsun saçlarıma
Ellerin tutsun gecemin şafağından
Zaman alarmını vuslata kursun
Bir tebessümlük duygu daha azat olsun ruhumdan.
Unuttum seni ey canımda inleyen yangın
Seni seviyorum diyor içimdeki kabin feryadı
Müebbet yiyen ayak seslerine inat
Haydi yaklaş sevgili
Ya tut beni ya terket kendini

İkilem
Neden gögsümde dönen semazenler karanlıkta
Nedir dilimdeki ay tutulması
Yüzümde yalancının en büyüğü gülümseme
Bir sefer yar demişliğin yoktu oysa..
Kendimden vazgeçeli çok oldu
Leylalığıma senden özge mecnun bulunmazdı ya
Seher tadında keşkeler bastım bağrıma..
Gitmelimi yanlızlığa kesilmiş koridor tarafı biletle
Şimdi buz gibi sular içiyorum öfkemin toprak çanağından

Kabulleniş
Ey bizli hayallerden vazgeçen avare
Kaçırdığımız yağmurlar yağmaz artık
Dönüpte bir baksan
Çığlıklarım uzayıp gider
Haydi geri dön rüyalaıma kırağı çalar
Ve diyebilsemki artık git
Ve bilsemki artık gitmissin
Hükümsüz dilimdeki küllenmemiş kahırlar
Ellerim dedin
Şimdi ellerin

Suskunluk
Sesizliğin feryatları bir yankı mazinin çelenginde
Susuyorum sustukça kelimeler büyür yüreğimde
Ne efsunkar işimiş kutulularında boğulmak
Her köşe başında aynı yüzü bulup tekrar ona tutulmak
Artık direnç susmuş
Umut pusmuş
Kendini öğütüyoru yüreğim
Nerede vefaya vurgun gözlerin
Yanlızlığım naçar kurkularım büyür
Kutupların sesizliği kadar

Tükeniş
Gün yüzü görmemiş acılarımla kıyılacak nikahım
Hücrelerime kadar nem işledi
Söz sükütta donuyor
Her adımda tökezliyor cümleler
Avareyim asudeyim yorgunum
Gel ziyan etme beni
Avuçlarımda koyu bir yanlızlık
Şüpheler kemiriyor beynimi
Ruh tenle canlıydı
Şimdi fani bir ceset

Pişmanlık
Açmazmısınız bu yürekte ey nedametin gonca gülleri
Artık çalkantılı denizler
Bozbulanık şiirler
Aklımın ötesinde gece
Ne diliyim ne veli
İçimdeki ismsiz cinnet azıyor
Ben sarmaşıklar misali mezarlık bekçisi
Aklımın almadığı sorgulardayım
Suçluyum
Masumiyet kovuldu cenneten