Bir Askerin Vedası Şiiri - Tuğba Çevik

Gitmem gerek;
Sevdiğimi, sevildiğimi bilerek bırakıyorum ellerini
Ne veda edebiliyorum mercan tanesi gözlerine
Ne de kalabiliyorum yanında, görev beni beklerken.
Belki başka yerde, başka zamanda karşılaşmalıydık,
Belki de hiç tanımamalıydık birbirimizi...
İnan hiç istemezdim hayallerini ve umutlarını kaybetmeni
Tutamadım kendimi, çok sevdim seni
Sen seni seveni, ondan daha severdin oysa,
Biliyorum yersiz bu söylediklerim, önemsiz artık
Sana böyle daha çok bağlandım
Uzaklaşmaya çalışsam da yapamadım, bırakamadım
Beni unut, daha fazla bekleme diyemedim.
Gel benimle ol da diyemedim, diyemezdim de,
Seni de bu ateşin ortasına çekemezdim
Sen de bildiğinden sesini çıkarmadın zaten
Biliyordun sen üzülürsen bende üzülürüm
Ve senin bir damla gözyaşına yerle bir ederim dünyayı
Unutmak istemediğim masum bakışların
Yaralar yüreğimi gideceğimi öğrendiğimden beri
Ne de olsa gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş
Unut beni, başkasına aç nehirler kadar temiz kalbini demek
Ölümden beter geliyor şimdi bana
Ama beni bekle diyerek zalim olmakta yakışmaz şanıma
Geri dönebilecek miyim, yoksa toz olup toprağa mı karışacağım
Bir bilinmez Hallerdeyim sevdiğim.
Şimdi gidiyorum,
O güzel gözlerine iyi bak, beni unutma ama bekleme de...