doğuşu hep güzeldi güneşin
kimsenin görmediği zamanlarda
kızıl ve utangaçtı
ufuğa gömülürken de gülümserken de sabaha
mahçuptu.
ben de insanlığımdan utanıyordum o sıralar
çok oldu göz göze gelişimiz
şafaklarını seviyordum o memleketin
yalnızca şafaklarını
nefret ettiklerim kadar en az
Edirne…
askerdim,
ve yaşam; doğan, batan mahçup bir güneşti yalnız.
30.01.2007
Süloğlu/Edirne
(Berfin Bahar Dergisi
Ağustos/2007 sayısı.)
Kayıt Tarihi : 4.6.2007 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Askerdim...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!