Sensizliğe dokundum bu gece,
Tenhâ bir sokağın gölgesinde,
Ay ışığı gibi soğuk,
Ama senin kadar güzel.
Adınla başlıyor her düşünce,
Bir rüya gibi usulca gelen,
Ne zaman unutsam,
Bir şiirin ortasında yeniden doğan.
Sesin — uzak bir kıyının dalgası gibi,
Kalbime çarpıyor,
Her kıvrımında senden bir iz var,
Her sükûtta senin eksikliğin.
Ben seni sevmekle başladım
kendimi tanımaya.
Gözlerinden yansıyan dünyada,
Yalnız sana dair olanı aramaya.
Bir gülüşün vardı —
Zamanı durduran,
Bütün kırgınlıkları susturan,
Ve ben ona hep geç kalmış gibiyim.
Şimdi nereye baksam,
Senin olmadığın bir yer değil.
Çünkü sevgi, sadece yan yana olmak değil;
Bir nefeste saklanmak, bir bakışta kalmakmış meğer.
Sensiz geçen her an,
Eksik yazılmış bir mektup gibi,
Bir harfi sen,
Bir cümlesi ben,
Ama sonu hep yarım kalan.
Sana dokunmak,
Bir ömrü sevmek demekti belki de.
Bir sarılışta
Bütün kaybolmuş yılları bulmak gibi.
Ve şimdi,
Seninle yaşanmamış binlerce anı
Üşüyor içimde.
Adını anarken titriyor içimdeki çocuk.
Bil ki, bu şiir biterse
Aşk bitmez.
Çünkü bazı duygular,
Sadece yaşanır, anlatılmaz.
Sinan Bayram
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 20:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!