Bir Aşk Uğruna Şiiri - Özdemir Aydın 2

vadi yorgunu nehir gibiyim...
doğurmak için sabah güneşine sancı çeken gebe çiçeklerde
aşka mest olmuş meftun faniliklerde
sönmemiş şiir közlerinde gece yanığı izler bıraktın.
hani her şeyi kaybedersin de yaşam boş gelir ya
hani akrep boynundan sokar da soluğun kesilir ya
dudaklar kurur, dilin dönmez
gecenin sustuğu saatlerde
ben, yalnız sensizliğin şiirini yazdım gündüzün siyahına
binlerce kez...

duyuyor musun sevgili
seni sevmekten
yaşamayı unuttum ulan
öldüm
öldüm ulan öldüm...

bir ölümlük sevgi için
gökler yıkılırken
cihan üstüme devrilirken...

çakır dikenli sahralar aştım
gurbeti, seni sevince tattım...
ödünç aldığım hayatı, rüzgâr savururken.
öyle bir bensizim ki
her nefesim bir eylül
ellerimden, gözlerimden, dizlerimden
saçımdan, sakalımdan
dostlarımdan
vallahi utanıyorum, anama yalan söylemekten.
güneşin konuşmaya başladığı saatlerde sarılır mı sevda yarası
olmayacak zamanda tutar mı dil ağrısı
kim durdurur bu can yutan kasırgaları
ecele meydan okuyan bu dalgaları.
ben, yalnız senin için çektim
canım yanıp kül olana dek...

duyuyor musun sevgili
seni sevmekten
yaşamayı unuttum ulan
öldüm
öldüm ulan öldüm...

bir ölümlük sevgi için
dağlar yıkılırken
gözlerimin feri sönerken
yaşamayı unuttum ulan
öldüm
öldüm ulan öldüm...