Bir aşk savaşının anatomisi - 2

Sevgilimmm, aşkımmmm diye başlamayı öyle çok isterdim ki sana yazmaya, saflığı ve güzelliğiyle dolaşırken yüreğimde kelimeler içim ısınacaktı Seni özlemelere hazırlanacaktım. Ben her sana yazdığımda bir öncekileri okuyorum. Kazandıklarımı kaybettiklerimi düşünüyorum. Bazen ağlar gibi oluyorum bazen güler gibi... Ama 'hiç' akıyor bu sefer her tarafımdan.. 'koca bir hiç'...
'Duygusuzum' derdin bana hep, duygularımı görmez, anlamazdın.. Ama şimdi 'duygusuzuna' anlam yükledin sen..Evet Duygu'yum ama duygusuz bir duygu.. koca bir hiç..
Sen en iyi arkadaşımdın benim, koca yalnızlığımda içimde kırılanların içine sıkıştırmak istediğim, beni dengesizleştiren ve beni çeken, sevdiğini sandığımdın... Şimdi hiçim ben, sen ne dersen de..
Sevgi emek isterdi, sabır isterdi, saygı isterdi.... Sen seviyorum demişsin sadece, evet, çok emek verdin, kaprislerimi çektin, ama sen 3 seneyi bir gecede sildin...
İnsan herşeyini paylaşabilir... bir tek şey dışında; karısı ya da kocası.. Sen benim değilsin artık...teninde bir başkasının parmak izi, dudağında başka bir ıslaklık ve ben kan sesleri eşliğinde yüreğimden seni söküyorum.. Canım acıyor, acıyacak katlanıyorum..
Koca bir yalansın şimdi benim için, ben bir hiçim, enayiyim ben, hep sana inandığım hep çabaladığım için..
Yarın da güneş doğacak ve ben uyanacağım gözlerimi açıp tavana bakacağım, yaşadığımı anlayacağım, yaram uyanacak, gözlerim ıslak yatağımdan kalkacağım, bir parçamı daha bırakıp bir şeyleri daha unutup yola koyulacağım,
Söz veriyorum, seni nefretle anmayacağım, insanlığını,iyiliklerini unutmayacağım, 3 senenin üzerine toprak atıp sızımı alıp seni bensizliğimle baş başa bırakacağım... ELVADA EY AŞKIMM!