Bir Aşk Öyküsü Şiiri - Ümit Bahar

Hüznü sırtlamaktır sevda
Kiminin dilinde acıklı bir şarkıya dönüşür
Kimini lal eder gözleri konuşur sadece
Ne acıdır vuslatı beklemek
Beklerken kalp sızısı
Yürek yangını
Sarar bedeni aklın fikrin ondadır
Ne aldığın nefes ne tattığın lezzet
Yaptığının farkında olmadan
Yalnız onu düşünürsün
Ha bugün ha yarın geldi gelecek
Ve ömür akıp gider
Sevdanla kavrulmaya devam et

Adı yalnızlık olur sonra çaresizliğin
Reddedilme duygusuyla biçare
Harap ve viraneliğin
Çökmüştür koca çınar
Gurur onur kalmamıştır yüzü hüzün dolu
Gönlü yaralımı yaralı
Kahreder hayata
Zindan olan gecelere
Dinmeyen gözyaşına
Kahreder herşeye

Belkide gitmelidir kaybolmalıdır
Ya darağacı kurmalı
Ya da namluyu dayamalıdır
Sırtlamıştır tüm veballeri üzerine
Geride bir şey bırakmamalı
Diye düşünür
Mektupları atar şömineye
Namluyu dayar anlına
Gözünde son kez canlanır sevdalısı
Bitmez yürek yangısı
Elveda der elveda......