Bir aşk masalı
Yüzünde hüzün akan kadına sordu adam, "Neden bu kadar hüzünlüsün?"
Kadın, uzaklara dalan gözlerini adama çevirdi,
"İçime attığım sessiz çığlıklarım var susturanadığım ve haklıyken hep haksızlık edenlerin haklılığını taşıdım içimde."
Adam, sesi titreyen kadına dikti gözlerini, "Sürekli yaşadığın olayların etkisiyle zihnini meşgul edersen eğer, hüznün elbisesini hiç üzerinden çıkartıp atamazsın." dedi.
Ve ekledi;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta