Bir Aşk Masalı… Şiiri - İsmet Dönmez

Bir varmış, bir varmış…
Bir utanmaz adam varmış,
Halen de varmış…
Bir sevmiş pür sevmiş,
Utanmadan sevmiş…
Yaşına başına bakmadan,
Hem kendi yaşına,
Hem de sevdiğinin yaşına bakmadan…
Bir sevmiş delicesine,
Bir sevmiş ölesiye…
Sevmiş ama ölmemiş,
Kaç mevsim gelip geçmiş adı Sonbahar,
Yaprak yaprak,çiçek çiçek ağlayan,
İçinde fırtınalar,
İçinde insafsız dalgalar olan,
Adı Sonbahar…
Utanmaz adam
Uzatmış ellerini gecenin karanlığına,
Tutarım sanmış Akşam Yıldızını,
Kayboluncaya kadar uzaklara bakmış,
Bir yeni günün akşamı gelsin diye,,,
Ama beklenen akşam gelmemiş…

Utanmaz adam,
Hep özür dilemiş kendinden,
Çaresizliklerin esiri olmuş,
Anla demiş! Anlayamamış,
Anlat demiş anlatamamış…
Çare ben diyen çaresizleri,
Seyretmek de güzelmiş açık pencereden…

Aslında bir özür yetmez ki bunca sevdaya,
Bin ömür özür gerek…
Ver sevdamı demek yetmez,
Acıları da,
Kanayan yürekleri de istemek gerek,
Paramparça olana dek…
Utanıncaya kadar,
İnsafsız şarkılar bitene kadar,
Gözdeki son damla düşene kadar,
Özür gerek…

Utanmaz adam,
Hep kendine yalan söylemiş,
Hep kendini kandırmış
Ve işte,
Bir nefes almış, bir nefes vermiş,
Bir varmış, bir yokmuş,
Bir daha hiç sevmemiş…
Bu güzel umutlarla toprak olmuş…