Bir Aşk Masalı Şiiri - Özge Ümit

Bir hoşça kal bile demedin giderken
Hiçbir ayrılık bu kadar sessiz olmamıştır
Hiçbir yürek böyle yanmamıştır
Hiçkimse bu kadar savaşmamıştır kendiyle ve acizliğiyle
Daha öncede ayrılıklar yaşamış bu yürek
Bu sefer neden bu kadar acıdı anlamadım
Yoktu bu acının bir tarifi
Yaşamayan hiçkimse bilemezdi
Hiçkimse yaşayamazdıda
Hiçkimse sevdiğini senin gibi aciz bırakıp terketmedi
En kötüsü hangisi bilemiyorum
Ölmek mi yoksa sensiz yaşamak mı
Seninle bareber ölebilirdim ama
Sensiz yaşayamamzdım biliyordum
Benim için ölümden sonrası vardı fakat
Senden sonrası yoktu
Sen yavaş yavaş koparken canımdan
Sanki ilkdefa görüyormuşcasına
Son birkez baktım ardından
Bu bana seni unutana yada ölene dek yetmeliydi
Kazımalıydım bu anı hafızama
Ama ya gözlerimi her kapattığımda
Seni değilde gidişini hatırlarsam sürekli
Her göz kırpışımda terkedersen beni
Sanırım en iyisi
Bir gün döneceğine inandırmak kendimi
Çünki bir hayale inanmak
Sensizliğe inanmaktan daha kolay
Bu zamana kadar hayallerle yaşamadık mı zaten
Hayalleri gercek gercekleri hayalmiş gibi...
Hep masallara inandık seninle
Bilemedim masalların hayal oldugunu
Gerceklerin masallardan farklı oldugunu
Gittiğinde anladım gerceklerin acı oldugunu
Gidişinin üstüne hiçbirşey eklemedim
Ne varsa götürmüşdün giderken zaten
Geriye sadece sensizliği ve tarifi olmayan bir acı bırakıp
Çıkmışdın hayatımdan
Şimdi her gece farklı yataklarda yatıp
Aynı günün sabahına uyanacağız
Ve birdaha ikimizde
Masallara inanmayacagız