Bir Aşk Hikayesi Şiiri - Leyla Bilgiç

Kalbimi ellerine bırakalı çok oldu
Sen farkında olmasan da
Yıkık harabelere dönüşü yüreğimin
Çok uzak değil
Gördüğümde seni her defasında parçalanışı yeniden
Ve toplayamadığım kalıntılar
Yıkıntılarından geriye bana kalan

Bu kadar acımasız olmalı mıydı gözlerin
Silerken bir kere bile doyasıya bakmadığın gözlerimi?
Ellerimi mahkum etmeli miydi sensizliğine
Ellerin, “o”nun ellerine dokunabilsin diye?
Çığlık çığlık savaş meydanlarında yanarken ve
Her atımı yüreğimin kırık bir vazo misali
Camları delip geçerken zavallı “ben”i
Ben seni teslim ediyordum bensizliğe!
Kendimi sana mahkum edip,
Aşkımdan bana kalanları toplamalıyım.
Sensiz yaşamak zor,
Benim olmasan da
Onun olduğunu bilerek yaşamak, daha kanatıyor içimi...

Gözlerimden nefret ediyorum
Kurtulabilseydim, söküp atabilseydim, katlanmak
Sensizliğine alışmak bu kadar dağlamazdı gönlümü<
..........
..........